Altı yaşındayım, dantelli çoraplara kılım.
Uyandığımda altı yaşındaydım. Annem, beyaz mus çorabımı giydirmişti. Üstünde rengarenk desenler vardı. Ne deseni olduğunu hatırlamıyorum ama desenler şu an kesin bacağımda, ben görüyorum. Annem bi de ayaklarım üşümesin diye tepesi dantelli çorap giydirmiş. Her anaya kızı piremses sonuçta. Çorap kayıyor mu, canımı sıkıyor mu umursamamış. Keşke anneannemin ördüğü üstünde el ele tutuşan kızlar olan patikleri giydirseymiş. Ama belli ki annem aykırı olmayı sevmiyor. (Bi sürü annem dedim, özlemişim. Canım anam.) Hava da yağmurmaklı. Ruhsar her an Mazhar'a gelebilirmiş de Menkıbe cadısını görebilirmiş de kıllık yapamadan yağmur kesilebilirmiş, o da gariban naapsın gidip Gözüm Ablaya ağlayabilirmiş gibi. (Bence hava durumu metinlerini bana yazdırsınlar. Zaten hâlâ babamla dedemden başka ilgilenen de sanmıyorum kalmış olsun. Babam da izlerken sinirleniyor gerçi. Sunucu bey gidip gidip Sivas'ın önününde duruyormuş. Terbiyesiz. Gerekirse ben sunarım. Gülünecek