Sandığım sandığımdan ağır.
Aylar sonra dönüp buraya "yıllardır hayalini kurduğum, rüyamda gördüğüm yerlere gittim. Bakın boş da dönmedim, alın gezi yazım. Rüyalarım fragmanmış, filme doyamadım seneye yine gideceğim." yazacaktım. Sonra hızımı alamayıp, "yıllarca ne yapacağımı düşündüm. Okuduğum bölümden bişey alamıyordum. Girdiğim hiçbir dersi dinleyemiyordum. Öğrenmek istemiyordum, ezberleyecek kadar odaklanamıyordum. Ne istediğimi buldum, sınava da girdim. Kazandım, işler yolunda ehe ehe." yazacaktım. Gezi yazısına başladığım, tasvirlerimin uzunluğundan kendi kendimi bayılttığım günlerde istediğim bölüme giremediğim için hayatın tribine banıp günlük yazmayı bile bıraktım. Kapıya asılan listede adımı göreceğime çok inanmıştım, baktım baktım adım yok. "Yok ya kesin ben okumayı unutmuşumdur, bu beş kişiden biri kesin benimdir. KESİN." dedim. Üç yedekte de yoktum. Dizlerimin bağı çözülürken aynı anda gözlerim de dolmaya başlamıştı. Çok güçlü biri olduğu...