Zoraki kahraman Tinky Winky
"Nefes alamıyorum" diye ağlıyorum. "Ver alayım" diyor. Kucağımdaki bilgisayardan bahsediyormuş. "Ha ben de benim yerime nefes alacaksın sandım zaa" diyorum, "onu da yaparım!" diyor. Zordayım okuyucum, dardayım. Evime giremiyorum, hep yoldayım. Kafamı koyduğum yerde uyuyorum, uyandığım andan bir sonraki uykuya kadar ağlıyorum. Bazen böyleyim, yapacak bişey yok. Oturup geçmesini bekliyorum. Böyle yaşamaya alışmam lazım ama alışmaktan hoşlanmıyorum. Hoşlanmadığım daha çok şey var sayıp hatırlamak istemiyorum. Boyumun mutfak dolabından tabak almaya yetişmediği günlere kadar gitmek istemiyorum. "Zordu" dersem, "herkese zor" diyenin ümüğünü sıkarım. Anlamayanı anlarım, darlayanı yakarım. Siz kedi çocuğunuz pencereden dışarıyı izlediğinde ne hissedersiniz bilmiyorum ama ben oturup üç posta da ona ağlıyorum şu ara. "Anneni mi özledin Müj? Sokaklar çok güzel,