Hallederiiiz.
Günlüklerimi, yıllardır sözlüklerde yazdığım hastalıkla ilgili entryleri, buraya yazdıklarımı, bigün belki kitap yazarsam kullanırım diye bilgisayarda biriktirdiklerimi okudum. Yaklaşık tarihlerde, yaklaşık şeyleri hissetmişim. Kullandığım kelimeler, gördüğüm rüyalar, hatırladığım anılar, uyuyamadığım saatler bile benzer. Sodaya düşen limon çekirdeği gibi yaşıyorum. Dönüyorum, dönüyorum, o çakılıp durabiliyor, ben çakıldıktan sonra da kalkıp dönmeye devam ediyorum. Hep sivri kalmak yorucu. Ya güneşim ya da bazen sokak lambası bile değilim. Ya süper kahramanım ya da herkesten iğrenip kendini kafese sokmak isteyenim. Ya çok heyecansızım tıpkı bir maydanoz gibi hissediyorum ya da heyecandan mideme kramplar giriyor, resmen iki dakika heyecanlandım diye mide ağrısından ölüyorum. Neşemi de hüznümü de dizginleyemiyorum. Sonsuz bir döngüyse bu, artık ne zaman öleceksem o zamana kadar devam edecekse işte bu, nasıl oluyor da ben her seferinde ne yapacağımı bilemeyip k